Accepteer jezelf, laat degenen die veroordelen gaan
Het is een tijdje geleden sinds mijn laatste bericht, maar ik zou heel graag iets met jullie willen delen dat vorige week aan de gang was tussen mijzelf en enkele familieleden.
Ik ben geboren en getogen in de staat Missouri, maar ik woon momenteel in Maryland. Ik heb nog steeds familie in Missouri. Ik zou moeten zeggen dat ik een gezin had in Missouri. Dus wat is er veranderd?
Bekijk dit artikel op de Chicagoist-website over het NAACP-reisadvies op Missouri: http://chicagoist.com/2017/08/02/naacp_issues_travel_advisory_for_st.php
Ik hoorde hierover eerder deze maand toen het van kracht werd, maar ik heb er nooit meer over nagedacht. Eerlijk gezegd had ik er eerder meer onderzoek naar moeten doen. Ik heb het eerder vorige week echter nog eens nader bekeken, omdat ik eindelijk besefte wat het voor mij betekende om als vrouw deel uit te maken van de LGBTQ-gemeenschap. Ik zei in een eerdere post dat identificeren als biseksueel nooit een groot deel van mijn identiteit is geweest. Na jaren te hebben genomen om dat deel van mezelf te accepteren, werd het gewoon normaal om dat deel van mijzelf te beschouwen, maar ik heb het gevoel dat andere dingen een hogere prioriteit hebben in wat mij als persoon definieert. Dus, wat zijn deze problemen begonnen met mijn familie, het reisadvies en het deel uitmaken van de LGBTQ-gemeenschap?
Een van mijn jongere neven en nichten plaatste afgelopen maandag op Facebook een verontrustende post over transgenders. Ik weiger de meme hier te plaatsen, maar het algemene idee was: hoe kunnen transgenders vragen dat iedereen ze accepteert als ze zichzelf niet kunnen accepteren? Op het eerste gezicht lijkt het niet zo erg. Iedereen die niet door een proces van zelfacceptatie heeft hoeven te gaan, begrijpt misschien niet hoe het is. Ik doe heel erg mijn best om het voordeel van de twijfel te geven aan mensen die deze meme zouden delen. Ik merkte onschuldig op dat het een proces van zelfacceptatie is. Stel je voor dat je opgroeit als kind en volwassen wordt en denkt dat je van het verkeerde geslacht bent geboren (en ja, er zijn meer dan twee geslachten). Als je opgroeit niet in een ondersteunende omgeving, kan ik me niet voorstellen hoe moeilijk het zou zijn om jezelf te accepteren als anderen je hebben neergeslagen. Voor mezelf begon ik pas mijn ware seksualiteit te beseffen toen ik 16 was. Ik was benieuwd naar hoe ik me voelde over sommige vrouwen. Pas toen ik bijna 18 was, kwam ik erachter dat ik me gewoon aangetrokken voelde tot sommige vrouwen. En laat me je vertellen, mijn moeder was niet gelukkig. Tot op de dag van vandaag ben ik er niet zeker van dat ze me zou accepteren omdat ik biseksueel ben. Dus ik kan me alleen maar voorstellen hoe een transgender zich zou voelen.
Terug naar mijn punt ... ik gaf commentaar op de meme, in de hoop wat begrip over te brengen aan mijn neef. Nadat ik mijn gedachten had gedeeld, legde ik mijn telefoon weg zodat ik mijn therapiesessie kon bijwonen. Later die avond zag ik de verschillende commentaren die waren gepost. Ze werden gewoon slechter en slechter naarmate meer mensen opmerkten. Mijn tante zei dat ze geestelijk ziek waren. Mijn neef weigerde iemand als transgender te accepteren, hij vond dat hij niet gedwongen moest worden om dat te accepteren. Een vriend van mijn neef ging zelfs zo ver dat hij een meme plaatste die suggereerde dat alle 'flikkers' moesten worden neergeschoten. Iemand anders stelde voor dat transgenders hun burgerrechten zouden moeten verliezen. De berichten werden alleen maar erger en erger.
Ik nam contact op met mijn familie en de enige reactie die ik kreeg (afgezien van de gedachte dat mensen mentale hulp zouden moeten zoeken) was dat ze iedereen onder de LGBTQ-identiteit veroordeelden. Met andere woorden, ze hebben mij ook veroordeeld. Ik kon en kan nog steeds niet geloven hoe vreselijk mijn familie over de LGBTQ-gemeenschap sprak. Vreemd genoeg leek mijn tante mijn relatie met een van mijn exen, een vrouw, te hebben gesteund. Toen ik haar vroeg of ze mij onder hun veroordelende posten had gerekend, stemde ze ermee in. Ze zou me niet uit de weg gaan, maar ze keurt het niet goed. Mijn andere neef, die zich ooit als biseksueel identificeerde, veroordeelde ook de hele gemeenschap. Ik ben nog steeds een beetje geschokt over hoe snel ze dat omdraaide.
Zelfs nu ben ik nog steeds geschokt over hoe bekrompen mijn familie was. Toegegeven, ze wonen in een kleine stad. Ik probeer ze wat speelruimte te geven, maar soms is het gewoon niet genoeg. Ik kon niet geloven dat ik ben opgegroeid met mensen die iemand zouden veroordelen om wie ze zijn. Ik bleef de hele Facebook-discussie beleefd, maar iets wat mijn neef zei, was het omslagpunt. Uiteindelijk heb ik mijn twee neven en nichten verwijderd, en ik heb mijn tante niet meer gevolgd, zodat ik niet langer aan dat soort pesterijen zal worden blootgesteld. Zelfs nu ben ik er niet zo zeker van of ik zo iemand moet toestaan op mijn Facebook te blijven, familie of niet.
Dit kwam op een heel slecht moment. Ik heb moeite om een plek te vinden waar ik me thuis voel. Ik hou van de stad waar ik woon, maar je kunt pas echt een baan vinden als je genoegen neemt met het minimumloon. Ik heb een diploma geschiedenis en Engels dat ik graag zou willen gebruiken. Zelfs als ik naar de graduate school ga, moet ik uit het gebied verhuizen. Ik heb geprobeerd plekken te bedenken om te verhuizen waar ik me meer geaccepteerd en op mijn gemak zou voelen. Ik heb een stiefgezin hier in Maryland, maar ik heb het gevoel dat we eerder een last zijn dan iets anders. Ik heb een tante in South Carolina, maar ik heb het gevoel dat we een grotere familie zijn die niet te lang mag blijven. Ik overwoog zelfs om terug te gaan naar Missouri, ondanks de slechte herinneringen daar. Mijn familie heeft dat echter voor mij besloten. Als ze me niet kunnen accepteren zoals ik ben, zal ik daar absoluut niet naartoe verhuizen.
Het is zeker een zware week geweest. Nadat mijn moeder stierf, hoefde ik nooit echt te vechten voor mensen om mijn seksualiteit te begrijpen. Mijn broer wordt er steeds beter in. Hij heeft nog veel werk te doen, maar ik hoop dat hij er ooit zal komen. Mijn tante en voormalige collega hebben de neiging mensen uit te lachen van wie ze het geslacht niet kunnen begrijpen. Ik denk dat ze nu pas zoiets als mijn seksualiteit beginnen te accepteren. Ik had echter nooit gedacht dat ik de dag zou zien waarop mijn eigen familie me zou veroordelen voor wie ik ben.
Dus, hoe ben ik erin geslaagd om de afgelopen week het hoofd te bieden? Nadat ik had geaccepteerd dat sommige mensen gewoon te veroordelend zijn, heb ik mijn neven en nichten van Facebook verwijderd. Ik heb mijn tante ontvolgd. Ik zal niet aarzelen om mensen die zulke dingen veroordelen, weg te werken. Ik concentreerde me op positievere dingen, zoals mijn kunst. Ik heb deze prachtige tekening van Eva LaRue en Emily Procter afgemaakt.
En iedereen die mij kent, weet hoeveel ik verliefd ben op Eva LaRue. Haar officiële fansite heeft mijn kunstwerk zelfs opgemerkt en ze zijn begonnen met het delen van positieve gedachten op mijn manier.
Ik voltooide een Kylo Ren / General Hux-commissie die ik trok voor een vriend van mij. Het kwam er ongelooflijk uit, en het maakte me zo blij om een glimlach op het gezicht van iemand anders te toveren.
Ik heb ook gekeken Bijblijven met de Joneses met Gal Gadot en Isla Fisher. Ik heb zo vaak gelachen dat ik de film moest pauzeren. Ik ben momenteel enorm verliefd op Gal Gadot, waardoor het nog beter werd. Als je de film niet hebt gezien, moet je dat doen. Ze is er ongelooflijk sexy in. Er is niet alleen een scène van haar in haar lingerie, maar ze deelt ook een kus met Isla Fisher. Kijk, mijn seksualiteit schijnt vrij gemakkelijk door haha. Nee serieus, het is een grappige film. Bekijken. Deze film haalde me uit de depressie die me begon te besluipen.
Ik kan niet voor iemand anders beginnen te spreken, maar laat me dit gewoon zeggen. Ik weet hoe moeilijk het is om te worden ontslagen, veroordeeld, weggestuurd van je familie over wie je bent. Ongeacht of het je seksualiteit, je psychische gezondheidsproblemen, je dromen, enz. Is ... vergeet alsjeblieft niet om voor jezelf op te komen. Soms is er niemand anders om het te doen. Reken altijd op jezelf om op te staan. Spreek terug. Voet bij stuk houden. Leun op degenen die u hoe dan ook steunen, en laat degenen gaan die u in de weg staan. Het is ongelooflijk moeilijk om iemand als familie te laten gaan, maar je geluk, veiligheid en leven zijn het waard. Ik beloof.
