Het land zoals het ligt
Het is begin juli en hier is de ligging van het land. Het is griezelig genoeg halverwege het jaar en ik heb zoveel geweldige, levensveranderende ervaringen gehad. Het voelt alsof veel van mijn twintigers waar ik aan toe was en toen ging ik door een ernstige ziekte en het veranderde me van binnenuit. Het is moeilijk te zeggen hoe, ik heb een hele tijd om mijn gezondheid gerouwd en hoewel ik niet het meest zelfverzekerd was voordat ik ziek werd, verloor ik meer vertrouwen in mezelf en in sommige anderen om me heen was ik minder capabel, instabieler en de vraag 'ga je daarmee om?' op verschillende manieren geformuleerd kwam vaak naar voren toen ik probeerde verder te gaan. Ik kreeg de fulltime baan aangeboden waarin ik nu zit en deze vraag werd gesteld. Kan ik fulltime aan? Ja, antwoordde ik, ik red me prima. De waarheid is dat terwijl ik dit zonder aarzeling beantwoordde, ik niet zeker wist of ik dat zou doen. Ik had al een tijdje niet fulltime gewerkt en ik stortte me erin. Maar ik zonk niet, ik zwom, snel en krachtig.
Aan het begin van het jaar boekten mijn vriend en ik een vakantie naar Bali om in april te gaan. Het kwam steeds dichterbij en eindelijk gebeurde het. Ik geef toe, ik was er zenuwachtig over, het is ver weg van huis, het is een heel ander land en een heel andere cultuur en mijn vriend was qua gezondheid niet in topvorm en had niet zoveel gereisd als ik.
Nou, we kwamen aan op Bali en de luchtvaartmaatschappij verloor onze koffer en we wisten niet waar de transfer naar het hotel was. Niet de beste als je ongeveer 19 uur hebt gereisd zonder veel slaap of een douche. We namen een taxi naar ons hotel en waren opgelucht dat het erg leuk was, gelukkig uitgerust met zeep en tandenborstels en tandpasta. Ik moest wat nieuwe kleren en accessoires kopen. Ik was erg blij dat ik niet langer opgesloten zat en vliegtuigvoedsel at.
Heel vroeg in de ochtend, rond 1 uur 's nachts, kregen we een telefoontje van de receptie. Onze koffers waren aangekomen! We waren allebei opgewonden en duizelig dat mijn vriend ze naar onze kamer bracht.
We kwamen in de stemming om op Bali te zijn, we waren vlak bij het strand en er waren overvloedige restaurants en bars in de buurt. We hadden uitstapjes vanuit Kuta (het resort waar we logeerden) om de prachtige tempels aan zee te bezoeken, de bar op het dak te kruipen, de bergen op te gaan, watervallen, koffieplantages te zien, te baden in de warmwaterbronnen en cocktails te drinken terwijl je geniet van het ongelooflijke uitzicht . Het is eerlijk om te zeggen dat Bali goed voor ons was en ik vond het daar geweldig.
De reis terug naar huis omvatte een waardeloos hotel in een onbetrouwbaar gebied in Kuala Lumpa, onze vlucht werd vertraagd en in een beter hotel gebracht met een zwembad op het dak en gratis eten. We hadden toegang tot de First Class-lounge waar ik niet kon genieten van de gratis drankjes omdat ik me extreem ziek voelde (waarschijnlijk van de ondergekookte kip in het waardeloze hotel). Toen hadden we de 13 uur durende vlucht van Kuala Lumpa naar Londen.
Het was een geweldige ervaring en ik genoot ervan om op Bali te zijn en de enorme schoonheid te zien. Het was niet allemaal even zeilen met mijn vriend tijdens de vakantie, maar we werden niet ziek van elkaar, verveelden ons niet of vielen slecht uit en het was geweldig om het te ervaren met iemand van wie ik zoveel hou.
Ik ben dit jaar met mijn vriend in Engeland een paar keer naar Londen gereisd, we hebben ons 1-jarig jubileum gevierd in Bristol en een van mijn beste vrienden bezocht en we zijn naar Bournemouth geweest. Over minder dan drie weken gaan we naar zijn geboorteplaats in Noord-Ierland, waar ik zijn moeder en beste vrienden zal ontmoeten en de kip met patat zal proeven.
Het is gemakkelijk om het gevoel te hebben dat je niet in staat bent om vooruitgang te boeken en als je anderen vooruit ziet gaan, kan het voelen alsof de druk groot is om bij te blijven. We zullen er hopelijk allemaal komen, het is gewoon iedereen beweegt in een ander tempo.
De wereld zien, bij mijn vriend zijn, nieuwe vrienden ontmoeten en mijn relaties met de ouderen onderhouden, kijken hoe mijn broers nieuwe stappen zetten en nieuwe levensfasen bereiken en een veilige baan voor mezelf vinden. Ik hoop zelfs een aanbetaling te doen om een flat te huren. Dit zijn geweldige dingen, dingen waar ik heel hard voor heb gewerkt. Dat is waar het land nu ligt.