Mind Over Matter

Ik vraag me af hoe sommige mensen het doen. Ik kijk gewoon naar die alledaagse superhelden die altijd in beweging zijn. Er is altijd te veel te doen en te weinig tijd om het te doen.

Mijn leven is volledig veranderd in de paar weken sinds ik 24 werd. Ik heb het gevoel dat ik geëvolueerd ben tot een volwassen volwassene, met mijn ogen gericht op mijn toekomst. Ik kijk niet langer met zoveel minachting naar de wereld. Nou ja, in sommige opzichten doe ik dat nog steeds.

Ik heb ontdekt dat het leven draait om de zilveren voering. Het vinden ervan is het moeilijkste deel.

Het leven gaat ongelooflijk snel. Het ene moment studeer je de middelbare school af en het andere moment werk je aan een doodlopende baan zonder hoop op wat er komt.

Het is gemakkelijk om met de vinger te wijzen. Een vage rechtvaardiging waarom je leven is geëindigd zoals het was, en nog belangrijker, hoe het niet aan jou ligt. Het kostte me 23 jaar om te leren dat alleen ik de controle over mijn leven heb. Ik had absoluut niet het been van sommige mensen, maar er zijn genoeg mensen die het erger hebben gehad dan ik die nu gedijen.

Het feit dat ik niet dezelfde kansen kreeg als iemand anders, kan geen excuus zijn waarom mijn leven zo is verlopen. Het kostte me veel tijd om te beseffen dat ik niet alleen deze rare rechtvaardiging had voor bijna elk aspect van mijn leven dat ik niet per se leuk vond, maar ik had ook het gevoel dat ik er recht op had. Ik verdien gezondheidszorg, ik verdien het om naar de universiteit te gaan, ik verdien dit en dat. De lijst gaat verder. Maar wat heb ik gedaan om deze dingen 'te verdienen'? Vrijwel niets.

Eerlijk gezegd, en ik weet dat ik hier misschien een beetje warmte van krijg, maar ik geloof dat dat gevoel van recht is wat er mis is met de wereld. Niets gaat gemakkelijk en het leven is een evenwichtsoefening.

Je bent je eigen ergste vijand. Jij bent wat je tegenhoudt. Ik had nooit gedacht dat ik iets zou bereiken, en ik schrikte terug om aan mijn toekomst te denken, omdat het me alleen maar angst en bezorgdheid bezorgde. Toen ik eindelijk genoeg moed had verzameld om echt mijn leven te bekijken en te analyseren, vond ik de antwoorden die ik nodig had.

Ik begon mijn blog en wijdde mijn vrije tijd aan het maken van een toekomst voor mezelf. Ik ben me gaan realiseren dat een beetje hard werken een lange weg gaat. Een uitweg vinden uit je schijnbaar wanhopige situatie is veel gemakkelijker dan je zou verwachten. Vanaf nu word ik betaald om te schrijven, en dat is mijn passie. En het levert een behoorlijk bijverdienste op. Als ik ermee doorga, verwacht ik eind dit jaar mijn huidige vreselijke baan te kunnen verlaten.

Is het makkelijk geweest? Nee. Het is zo moeilijk geweest. Proberen in te breken op een markt waarvan u vrijwel niets wist, is een ontmoedigende taak. Mijn vrije dagen, die vroeger mijn dagen waren om te ontspannen, bij te komen en mezelf voor te bereiden op de volgende vreselijke werkdag, bestaan ​​nu uit wakker worden, naar de sportschool gaan (daarover later meer), mijn persoonlijke taken doen die ik moet doen, dan op mijn computer zitten en op het toetsenbord hameren. Dit zijn niet alleen mijn vrije dagen, dit is ook mijn routine voor en na het werk. Het is vermoeiend maar de moeite waard. Ik kom door mijn dagen door mezelf eraan te herinneren waar ik naartoe werk en elke week groeit mijn inkomen uit schrijven.

Ik zal nooit het gevoel vergeten mijn artikel voor het eerst gepubliceerd te zien. Het was opwindend. Ik was op de top van de wereld. Het voelde geweldig om te weten dat mijn harde werk iets waard was. Net zoals de high een verslaafde zijn eerste klap voelt, zo voelde ik me, absoluut geweldig.

Ik ben zelfs begonnen met sporten. Hoewel ik weet dat dit niet als een mijlpaal klinkt, is het helemaal voor mij. Ik was en ben nog steeds de lui die in bed lag en at wat ik maar wilde, hoewel het mijn zelfrespect alleen maar erger maakte. Ik doorliep fasen van 'in vorm komen' die bestonden uit een week trainen en gekke diëten die hooguit twee weken zouden blijven bestaan. Ik denk dat als het op sporten aankomt, je je moet concentreren op het nu in plaats van op het eindspel. In tegenstelling tot het uit een moeilijke financiële situatie komen, is gezond worden geen snelle oplossing. Het niet direct kunnen zien van resultaten is ontmoedigend. Om dat tegen te gaan, focus ik me op de directe effecten. Ik voel me beter na het sporten, fysiek en emotioneel. Om nog maar te zwijgen van het feit dat mijn lidmaatschap van de sportschool gepaard gaat met gratis bruinen, wat een extra bonus is bij het sporten. Bovendien heb ik een beloningssysteem. Als ik opsta en sport, beloon ik mezelf met een ijskoude caramel macchiato van Dunkin Donuts. Dat op zich maakt het absoluut de moeite waard. Ook probeer ik mezelf niet in elkaar te slaan als ik op een dag niet naar de sportschool kan komen, terwijl ik het missen van een dag gebruikte als iets dat niet in vorm zou komen. Ik heb trainen als een levensstijl geaccepteerd, lang niet als een middel om een ​​doel te bereiken. Tot nu toe ben ik het echt aan het graven.

Het kan op zijn zachtst gezegd overweldigend zijn. Letterlijk constant aan het werk zijn, of het nu op het werk of thuis is, is genoeg om zelfs de gezondste geest gek te maken. Soms lijkt het alsof er niet genoeg uren in een dag zitten. Als ik naar mijn baas kijk, die constant in beweging is en dingen doet (die te vaak niet nodig zijn), en haar dan hoor praten over alle dingen die ze thuis moet doen. Het is bijna bewonderenswaardig. Ze is bijna een soort persoon die dingen doet omdat ze niet stil kan zitten. Ik hou er echter van om rond te zitten en niets te doen, het is mijn favoriete tijdverdrijf. Soms wil ik haar vragen hoe ze het voor elkaar krijgt om al die dingen in de loop van een dag gedaan te krijgen. Ik ben altijd uitgeput, en zelfs het opstaan ​​lijkt een te grote taak om te volbrengen, en toch doe ik het elke dag.

Je kunt bijna alles doen waar je zin in hebt. Je moet het gewoon erg genoeg willen. Je moet het schijnbaar onmogelijke niet uit de weg gaan, maar het beschouwen als een uitdaging die je moet overwinnen. Het leven is een spel van geest over materie. Vergeet dat niet en blijf doorgaan.

Bekijk gerust mijn blog voor meer van dit soort berichten!

https://taylorleighwaters.com/blog/