Mijn auto is een magische reiswagen!
Mijn kinderen lijken te denken dat mijn auto een soort magisch teleportatievoertuig is dat ook dienst doet als speelgoeddoos / -kast!
Op dit moment heb ik, wacht erop, dit in mijn auto en kofferbak:
- Een rode driewieler (voor een 3-jarige, geen minischaal!)
- Dolly kinderwagen
- 2 babypoppen
- 2 babypopdekens (we willen niet dat ze het koud krijgen mama!)
- Babypop kleding
- Babyluiers en flesjes
- Kleurboeken
- Gewoon papier
- Potloden, kleurpotloden en stiften
- 200 paar kinderschoenen !!!
- 2000 sokken!
- Een kussen
- Talrijke lunchboxen
- Mijn zoons stoel tas van school evenals alle laatste termen boeken
- Mijn zoons schooltas (zijn feestdagen)
- Een jas en sjaal
- Lege Mini Cheddar-pakketten
- Popcorn
- Kruimels
- en een patrijs en een perenboom!
- oh en een EHBO-doos!
Ernstig!
Ik kan het ze vragen, honderd keer naar ze schreeuwen om alsjeblieft hun spullen uit de auto te halen maar nee, zodra we de oprit oprijden, springen ze eruit en rennen naar de voordeur alsof er buiten dood loopt en ze moeten rennen of anders gegeten worden!
Ik bedoel, wat is daar aan de hand? Het is alsof ze van binnen zo veel leuke dingen te doen hebben dat ze niet nog een minuut kunnen wachten om naar binnen te gaan. Maar dan, natuurlijk een half uur later, ben ik booooored mam, we hebben niks te doen, boo hoo. Eh, waarom kom je me niet helpen met het schoonmaken van de auto jongens? NEE mam, ik kan niet, mijn buik doet pijn, mijn benen doen pijn, ik ben moe, ik heb honger.
En dat is nog iets, wanneer Brave Knight door het huis loeit en ik hem vraag om me met iets te komen helpen, hoe komt het dan dat dat ineens zijn Que is die hij moet poepen! Geen grappen, hij kan op de bank liggen, Lego of Xbox spelen en hij maakt het goed, hij zegt me zelfs dat hij zich verveelt. Maar elke verdomde keer dat ik hem vraag om me te helpen, zoals om het vuil eruit te halen. Ik bel hem weer en ik krijg de reactie, ik ben een poep aan het maken, mam. Ik kan het nu niet doen. WAT!
Als we dan mijn moeder in Hermanus gaan bezoeken, is het een tocht van 2 uur door 2 bergpassen, vallen de kinderen soms in slaap in de auto niet ver van huis en als we daar aankomen, maak ik ze wakker. Dus voor hen moet het een teleportatieapparaat lijken. Ze gaan slapen in Kaapstad en worden 5 minuten later wakker in Hermanus, alsof oma nog even verderop woont. Lucky Cheeky apen. Ik haat autorijden.
Een vriend en ik hadden het laatst over onze kindertijd en we zeiden dat ouders ons vroeger aan tafel lieten zitten en al ons voedsel aten, anders mochten we niet opstaan. Goed verdriet als ik dat de hele tijd met mijn kinderen zou proberen, ze zouden verhongeren. We hebben meestal een paar opties nodig voor de kinderen, anders eten ze niet! Wil je wat stamppot? Zitten er erwten in, ja, ok dan nee. Wil je dan een roerei? nee ik heb geen zin in ei. Oké ... nou, neem dan voor vanavond wat pap, zodat je buik tenminste vol is. Nee bedankt, ik heb geen honger. GRRRrrrr en als je ze goed vertelt, kun je hongerig gaan slapen. Wat is de reactie die ik krijg, oké mam, dat is prima. En dan ga je slapen en voel je je de slechtste ouder die je kind ooit hongerig heeft laten slapen. Je kunt niet winnen. En als je ze daar laat zitten tot hun eten klaar is, zul je daar urenlang blijven zitten, want de kinderen van vandaag zijn volhardend. WOW ze kunnen je testen.
Heeft iemand anders dit meegemaakt met hun kinderen?
voorbeeld liefdesbrieven voor hem vanuit het hart
